پیوند به مقاله ی اصلی

چنانکه نشان داده شد، گویشوران زبانهای مادی و پارسی باستان و پارثی و غیره همواره خود را “آریایی”(ایرانی) զանգահարել են. Իրանի ներկայիս լեզուները նույնպես հյուսիսարևմտյան ճյուղի մաս են կազմում ( Նրա միջին շրջանի օրինակ է պարթեւերենը ) և հարավ-արևմուտք (Միջին շրջանի օրինակը պարսկական Սասանյանն է) میباشند و این دو زبان نیز بسیار به هم نزدیک بودند.

اگر به چند گروه دیگر نگاه کنیم شاید پرسش بالا حل شود. چینیان دارای گویشها و زبانهای متفاوت ولی از یک ریشه هستند. زبانهایی مانند کانتونیس- ماندرین-تایوانیس-هویی-وو- ژین-پینگ…همه زبانهای چینی هستند(و بسیار با وجود یک ریشه بودن با همدیگر چنان نی‌سانی دارند که گویشور یک زبان چینی زبان دیگر آن را نمیفهد) ولی همگی جزو قوم چینی هستند. در چین قومهای دیگر هم هستند که جزو قوم چینی نیستند مانند مغولها و ایغورها و تاجیکان (ایرانیان) و غیره.

همچنین در رابطه با کشورهای عربی همین نکته بس که عربی مراکش با عربی عراق بسیار تفاوت دارد و قابل فهم نیست. اما زبانهای عربی چون ریشه‌ی مشترک دارند این مردمان نیز عرب شناخته میشوند.

اما در رابطه با ایرانیان، به این سخن ابوریحان بیرونی و مسعودی برمیگردیم:

ابو الحسن مسعودی در التنبیه و الاشراف میینویسد:«پارسیان قومی بودند که قلم‌روشان دیار جبال بود از ماهات و غیره و آذربایجان تا مجاور ارمنیه و اران و بیلقان تا دربند که باب و ابواب است و ری و طبرستان و مسقط و شابران و گرگان و ابرشهر که نیشابور است و هرات و مرو و دیگر ولایت‌های خراسان و سیستان و کرمان و فارس و اهواز با دیگر سرزمین عجمان که در وقت حاضر به این ولایت‌ها پیوسته‌است، همهٔ این ولایت‌ها یک مملکت بود، پادشاه‌اش یکی بود و زبان‌اش یکی بود، فقط در بعضی کلمات تفاوت داشتند، زیرا وقتی حروفی که زبان را بدان می‌نویسند یکی باشد، زبان یکی است وگر چه در چیزهای دیگر تفاوت داشته باشد، چون پهلوی و دری و آذری و دیگر زبان‌های پارسی.»
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »

پیوند به مقاله ی اصلی

خوشبختانه در رابطه با کاسپیان نامهای برخی از سربازان آنها(زیر نظر هخامنشیان) در یک متن آرامی در مصر پیدا شده است و این نامها ریشه‌ی ایرانی داشتند. بنابراین کاسپینها را باید یا قوم ایرانی یا قوم ایرانیده شده (یعنی زبان و فرهنگ ایرانی پذیرفته) دانست.

http://www.iranica.com/articles/caspians-gk

پروفسور رادیگر اشمیت میگوید:

The Caspians have generally been regarded as a pre-Indo-European, that is, a pre-Iranian, people and have even been identified by some scholars with the Kassites (օրինակ, Herzfeld, loc. cit.). Onomastic evidence bearing on this point has now been discovered in Aramaic papyri from Egypt, in which several Caspians (Aram. kspy) are mentioned as belonging to the garrison there; their names, for example, *Bagazušta (see Grelot, pp. 101ff.), are, at least in part, unequivocally Iranian. The Caspians must therefore be considered either an Iranian people or strongly under Iranian cultural influence. (Caspians in Encyclopedia Iranica-Rudiger Schmitt)
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »

پیوند به نشانی اصلی مقاله زبان مادی

از زبان مادی حدود ده لغت بیشتر وجود ندارد. Դոկտոր Ասատրյանն այս առնչությամբ գրում է:

http://www.azargoshnasp.net/Pasokhbehanirani/prolegomena-to-study-kurds.pdf

Գ. Ասատրյանը, Քրդերի ուսումնասիրության պրոլեգոմենա, Իրան և Կովկաս, Հատ.13, էջ.1-58, 2009:

Կենտրոնական իրանական բարբառները, և առաջին հերթին Քաշանի շրջանի նրանք, as well as the Azari dialects(otherwise called Southern Tati) are probably the only Iranian dialects, which can pretend to be the direct offshoots of Median (on the Medians and their language, see D’yakonov 1956; idem 1993; Mayrhofer 1968; Շմիթ 1967; also Asatrian 2009) (pg 22)

یعنی تنها شاید زبانهای مرکزی کاشان و زبان تاتی آذربایجان را بتوانه ادامه مادی دانست. و ایشان لفظ “شاید” را بکار میبرند.

همانطور که گفته شد از زبان مادی تنها حدود ده لغت بجای مانده است. یکی از این لغتها spaka هست که در زبان خوانساری آن

محقق نامدار آلمانی به نام پروفسور مارتین وان برونسن میگوید:
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »

پیوند به مقاله ی اصلی Բելուջ ազգ

واژه‌ی بلوچ هم در واقع به همین معنی است.

Կարևոր է նշել, որ աղբյուրները չեն նշում որևէ առաջնորդի. Հավանական է, որ այս ժամանակաշրջանում Բալոչերը ցեղային համայնքներ էին, որոնք ընդհանուր ազգային պատկանելության որևէ զգացում չունեին։. In fact, the name Balōč (Balūč) appears to have been a name used by the settled (and especially the urban) population for a number of outlaw tribal groups over a very large area. The etymology is unclear, as is that of Kūč (also written as Kūfeč, Kōfč or—arabized—Qofշ), a name generally taken to refer to a comparable neighboring tribal community in the early Islamic period. The common pairing of Kūč with Balūč in Ferdowsī (see, օրինակ, Dehḵodā, s.vv.) suggests a kind of rhyming combination or even duplication, such as is common in Persian and historically related languages (cf. tār o mār). The Balōč may have entered the historical record as the settled writers’ generic nomads. Because of the significance of their activities at this period they would gradually have become recognized as the nomads par excellence in this particular part of the Islamic world. It is possible, for example, that Balūč, along with Kūč, were terms applied to particular populations which were beyond the control of settled governments; that these populations came to accept the appellation and to see themselves in the cultural terms of the larger, more organized society that was established in the major agricultural territories; but they remained, then as now, a congeries of tribal communities of various origins. There is also ethnographic evidence to suggest that Balūč, irrespective of its etymology, may be applied to nomadic groups by the settled population as a generic appellation in other parts of eastern and southern Iran.
B. Spooner, Encyclopedia Iranica, “Baluch: Geography, History, Ethnography”
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »

پیوند به مقاله ی اصلی مفهوم واژه‌ی کرد و قوم “Արդյոք”

Այս թեմայի շուրջ ծավալուն հետազոտություններով հեղինակ(և ականավոր գիտնականների պատմական տեքստերն ու խոսքերը) بر این باور است که نام کرد تنها و تنها در معنی اصلی آن یک معنی اجتماعی داشته است و برای ایرانی‌زبانان که یک نوع شیوه‌ی زندگی خاصی داشتند. هرچند چند منبع کهن حتی اقوام غیرایرانی(مانند عرب) را نیز “Արդյոք” دانسته‌اند.

خوانندگان می توانند به ادبیات کلاسیک فارسی نیز رجوع کرد. شاعران و نویسندگان پارسی گوی در قرن های اول اسلام واژهء کُرد را به معنای چوپان و شبان به کار برده اند.

رودکی گوید:

از بخت و کیان خود بگذشتم و پَردَختم / چون کُرد بماندستم تنها من و این باهو (باهو به معنای چوبدستی شبانان).

در اسرار التوحید نیز آمده است: کُرد بود و گوسفند دار. در گویش طبری امروز هنوز واژهء کُرد به همین معنا به کار می رود. عرب های سورستان (عراق و سوریه امروز) کُرد نامیده می شدند.

واژهٔ کرد در دوران تاریخی پس از حمله اعراب به ایران به معنای رمه گردانان و کوچ‌نشینان فلات ایران بزرگ به كار رفته است و هرگز معنی زبانی خاص یا قوم خاص یا فرهنگی خاص را نمی‌دهد. چنانکه امروز هم این واژه هنوز معنی زبانی خاص یا گروهی خاص را نمی‌دهد و در واقع زبان‌هایی وجود دارند که نامشان کردی است. برای نمونه زبانهای سورانی و کرمانجی نه یک گویش از هم بلکه دو زبان متفاوت در حد تفاوت انگلیسی و آلمانی شناخته می‌شوند.
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »

پیوند به مقاله ی اصلی مفهوم واژه‌ی کرد و قوم “Արդյոք”

Այս թեմայի շուրջ ծավալուն հետազոտություններով հեղինակ(և ականավոր գիտնականների պատմական տեքստերն ու խոսքերը) بر این باور است که نام کرد تنها و تنها در معنی اصلی آن یک معنی اجتماعی داشته است و برای ایرانی‌زبانان که یک نوع شیوه‌ی زندگی خاصی داشتند. هرچند چند منبع کهن حتی اقوام غیرایرانی(مانند عرب) را نیز “Արդյոք” دانسته‌اند.

خوانندگان می توانند به ادبیات کلاسیک فارسی نیز رجوع کرد. شاعران و نویسندگان پارسی گوی در قرن های اول اسلام واژهء کُرد را به معنای چوپان و شبان به کار برده اند.

رودکی گوید:

از بخت و کیان خود بگذشتم و پَردَختم / چون کُرد بماندستم تنها من و این باهو (باهو به معنای چوبدستی شبانان).

در اسرار التوحید نیز آمده است: کُرد بود و گوسفند دار. در گویش طبری امروز هنوز واژهء کُرد به همین معنا به کار می رود. عرب های سورستان (عراق و سوریه امروز) کُرد نامیده می شدند.

واژهٔ کرد در دوران تاریخی پس از حمله اعراب به ایران به معنای رمه گردانان و کوچ‌نشینان فلات ایران بزرگ به كار رفته است و هرگز معنی زبانی خاص یا قوم خاص یا فرهنگی خاص را نمی‌دهد. چنانکه امروز هم این واژه هنوز معنی زبانی خاص یا گروهی خاص را نمی‌دهد و در واقع زبان‌هایی وجود دارند که نامشان کردی است. برای نمونه زبانهای سورانی و کرمانجی نه یک گویش از هم بلکه دو زبان متفاوت در حد تفاوت انگلیسی و آلمانی شناخته می‌شوند.
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »

Original Հասցեների Ժողովուրդ “فارس” Կամ Իրանի ժողովուրդը

داريوش و خشايار ـ پادشاهان هخامنشي ـ در پاره‌اي از متون بازمانده‌ي خود، خويشتن را «يك آريايي از تبار آريايي» مینامد و در عین حال “Պարսկական որդին parsi”.

Կարելի է անվանել այն բանից հետո, մասնաճյուղի Աքեմենյան պարսիկների են արիական ժողովրդի այնտեղ. Մենք կարդում ենք հետ համատեղ պարսկական արմատից:

Jan Տավերնիեն, «Iranica է Achamenid ժամանակաշրջանը (c.a. 550-330 Մեր թվագրությունից առաջ); լեքսիկոնը հին իրանական անունների եւ փոխառյալ բառերի, հավաստագրումն ոչ-իրանական տեքստեր. ծավալ 158 of Orientalia Lovaniensia Analecta. Peeters Հրատարակիչ, 2007. Pg 28:

{Այն չպետք է լինի, զարմանալի է, որ մի քանի առաջարկներ վերաբերող ստուգաբանությունը Parsa են առաջ քաշել. Ի Հոֆմանի աչքի (1940: 142) անունը, կապված է Հին հնդկական Parsu-, անունը, ռազմիկ ցեղին. Eilers (1954: 188: նաեւ Harmatta 1971c: 221-222) նա օգտագործում է ասորի Parsua է ապացուցել Parsa — դարձել է * Parsva-. again Eilers (1987:49) գտնում է մեկ այլ հին հնդկական խօսքը բացատրելու Parsa. Այս անգամ դա «Parsu» -, «կող, մանգաղ ». Բոլորովին վերջերս Skalmowski (1995:311) նշել է, որ Պարս(մեջ)ա համարժեք Հին հնդկական parsva, «Մարզ կողոսկրներիդ, անմիջական հարեւան «}

Diakonoff, I.M. (1985), “ԶԼՄ-ները եմ: Այն Մարեր ու նրանց հարեւանները”, ի Gershevitch, Իլյա, Cambridge պատմություն Իրանի, 2, Cambridge University Press, pg 62:

Ըստ E. Grantovsky, իմաստը ժամկետով է «կողմը», «Կող» եւ որպես ստուգաբանության, «այդ ուժեղ կողիկներ".

Իսկ երեւելի իրանագետը Ջորջ Morgenstriene ցույց է տվել, որ Parsa, Pahlu, Pashto, Պարթեւաստան եւ այլն. են բոլոր նմանակիցները նույն բառի.

Տեսնել: Morgenstriene, օդաչու 1973: 'Pashto', «Pathan» եւ բուժումը R + շչական կամ սուլական հնչյուն ը Փաշտուներեն,in: Indo-Dardica, Wiesbaden: Reichert, 168– 174.
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »

Original Հասցեների Ժողովուրդ “فارس” Կամ Իրանի ժողովուրդը

داريوش و خشايار ـ پادشاهان هخامنشي ـ در پاره‌اي از متون بازمانده‌ي خود، خويشتن را «يك آريايي از تبار آريايي» مینامد و در عین حال “Պարսկական որդին parsi”.

Կարելի է անվանել այն բանից հետո, մասնաճյուղի Աքեմենյան պարսիկների են արիական ժողովրդի այնտեղ. Մենք կարդում ենք հետ համատեղ պարսկական արմատից:

Jan Տավերնիեն, «Iranica է Achamenid ժամանակաշրջանը (c.a. 550-330 Մեր թվագրությունից առաջ); լեքսիկոնը հին իրանական անունների եւ փոխառյալ բառերի, հավաստագրումն ոչ-իրանական տեքստեր. ծավալ 158 of Orientalia Lovaniensia Analecta. Peeters Հրատարակիչ, 2007. Pg 28:

{Այն չպետք է լինի, զարմանալի է, որ մի քանի առաջարկներ վերաբերող ստուգաբանությունը Parsa են առաջ քաշել. Ի Հոֆմանի աչքի (1940: 142) անունը, կապված է Հին հնդկական Parsu-, անունը, ռազմիկ ցեղին. Eilers (1954: 188: նաեւ Harmatta 1971c: 221-222) նա օգտագործում է ասորի Parsua է ապացուցել Parsa — դարձել է * Parsva-. again Eilers (1987:49) գտնում է մեկ այլ հին հնդկական խօսքը բացատրելու Parsa. Այս անգամ դա «Parsu» -, «կող, մանգաղ ». Բոլորովին վերջերս Skalmowski (1995:311) նշել է, որ Պարս(մեջ)ա համարժեք Հին հնդկական parsva, «Մարզ կողոսկրներիդ, անմիջական հարեւան «}

Diakonoff, I.M. (1985), “ԶԼՄ-ները եմ: Այն Մարեր ու նրանց հարեւանները”, ի Gershevitch, Իլյա, Cambridge պատմություն Իրանի, 2, Cambridge University Press, pg 62:

Ըստ E. Grantovsky, իմաստը ժամկետով է «կողմը», «Կող» եւ որպես ստուգաբանության, «այդ ուժեղ կողիկներ".

Իսկ երեւելի իրանագետը Ջորջ Morgenstriene ցույց է տվել, որ Parsa, Pahlu, Pashto, Պարթեւաստան եւ այլն. են բոլոր նմանակիցները նույն բառի.

Տեսնել: Morgenstriene, օդաչու 1973: 'Pashto', «Pathan» եւ բուժումը R + շչական կամ սուլական հնչյուն ը Փաշտուներեն,in: Indo-Dardica, Wiesbaden: Reichert, 168– 174.
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »

Հասցե բնօրինակը հոդվածը: Իրանի ժողովուրդը

دانشمندان متعقد هستند که گروهی به نام زبانهای ایرانی(آریایی) ներառյալ դարի լեզուներ (Դարին պարսիի տեսակ է, որը իրականում նշանակում է իսլամական դարաշրջանում իրանական ծագում ունեցող պարսիկներ, և ոչ թե կոնկրետ խումբ, ինչպես կտեսնենք:) և լակի, լարի, լարի, գիլկի, թալշերեն, սորանի, բախտիարի, քրդերեն, զազայերեն, քալհարի, բելուչի, հուրամի, ջաֆի և կենտրոնական լեզուներ (Խանսարի, Գոլփայգանի, Անարխիա, Սիոնդի և այլն) همه جزو زبان‌های خانواده ایرانی هستند. Այս լեզուների միջին շրջանը պարթևերեն, պահլավերեն, սասանյան, սկյութերեն, սոգդիերեն և խվարազմերեն է, իսկ հնագույն շրջանից ունենք մադի, հին սկյութերեն, հին պարսկերեն և ավեստա։.

Տես օրինակ:

Ռյուդիգեր Շմիթ (Հգ.): Իրանական լեզուների ժողովածու. Wiesbaden (Reichert 1989)

Գ. Վինդֆուր, Իրանական լեզուներ, Routledge, 2009

http://www.iranica.com/articles/iran-vi-iranian-languages-and-scripts

Ստորև բերված քարտեզը որոշ չափով բացատրում է դա:

Իհարկե, այլ իրանական լեզուներ, ինչպիսիք են լոռին / լեքին / թալշի / գիլկի / թաբարի / դիլմի / հորամի / զազայերենը .. և այլն այս քարտեզում ներառված չէ(Որովհետև քարտեզը ցույց է տալիս միայն օրինակներ և ոչ բոլոր այս բարբառները/լեզուները). Պատմական տեսանկյունից այս խմբերը միշտ ապրել են ընդհանուր հողում և բոլորն էլ ծագումով/ռասա/լեզու ծագում ունեն:.
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »

Հասցե բնօրինակը հոդվածը Արիական ժողովուրդ

Darius Kiyani

الف) «Արիա» բառն ավեստերենում «Իրիյա / Աիրյա», նաև պարսկական «Արյեհ / Ariya» և սանսկրիտ լեզուն «Ariya / Դա Արյան է. Այս անուն-բառը նշանակում է «ազնվական, պատվաբեր, ազատ և ընկերասեր»։ [Fry, p 2 ; Ֆրոշի, էջ 11 ; Իսմայիլիպուր, էջ 79].
قوم «آريايي» يا به تعبيري ديگر «هندوايراني» شاخه‌ي شرقي قوم بزرگي‌ست به نام «هندواروپايي» كه در هزاره‌ي سوم پ.م. از سرزمين‌هاي واقع در دشت‌هاي جنوب روسيه، نواحي شرقي و فرودست رود Dniepr ، شمال قفقاز و غرب اورال برخاستند و به تدريج بخش‌هاي گسترده‌اي از اروپا و آسيا را به دست آوردند [گيرشمن، ص 9 و 4 ـ 52 ؛ دوشن‌گيمن (1375) ، ص 21 ؛ بهار (1377) ، ص 143 ؛ بهار (1376) ، ص6 ـ 385 ؛ بهار (1352) ، ص‌ هفده؛ فروشي، ص پنج؛ اسماعيل‌پور، ص 78].
Հաջորդականությունը կարդալ այս հաղորդագրությունը »