Enlace al artículo original

Como se demostró, los hablantes de los antiguos idiomas madi, persa, parto, etc. siempre se “آریایی”(Irani) Conocida. El idioma actual de la rama iraní del Noroeste ( El período de la muestra es la Parsy medio ) Y suroeste (El período de la muestra es el centro de la sasánida persa) y estos dos idiomas estaban muy cerca uno del otro.

Si observamos algunos otros grupos, tal vez la pregunta anterior se resuelva.. Los chinos tienen diferentes dialectos e idiomas pero de la misma raíz. Idiomas como el cantonés- mandarín-taiwanés-hui-wu- Jinping…Todos los idiomas son chinos.(Y a pesar de tener la misma raíz, son tan similares entre sí que el hablante de un idioma chino no puede entenderlo.) Pero todos son chinos.. En China existen otras etnias que no forman parte de la etnia china, como los mongoles, los uigures y los tayikos. (ایرانیان) Etc.

Además, en relación con los países árabes, esto es suficiente, el árabe marroquí es muy diferente del árabe iraquí y no es comprensible.. Pero como las lenguas árabes tienen una raíz común, a estas personas también se les conoce como árabes..

Pero en relación a los iraníes, volvemos a esta declaración de Abu Rihan Biruni y Masoudi:

Abu al-Hasan Masoudi escribe en al-Tanbiyyah y al-Ashraf:«پارسیان قومی بودند که قلم‌روشان دیار جبال بود از ماهات و غیره و آذربایجان تا مجاور ارمنیه و اران و بیلقان تا دربند که باب و ابواب است و ری و طبرستان و مسقط و شابران و گرگان و ابرشهر که نیشابور است و هرات و مرو و دیگر ولایت‌های خراسان و سیستان و کرمان و فارس و اهواز با دیگر سرزمین عجمان که در وقت حاضر به این ولایت‌ها پیوسته‌است، همهٔ این ولایت‌ها یک مملکت بود، پادشاه‌اش یکی بود و زبان‌اش یکی بود، فقط در بعضی کلمات تفاوت داشتند، زیرا وقتی حروفی که زبان را بدان می‌نویسند یکی باشد، زبان یکی است وگر چه در چیزهای دیگر تفاوت داشته باشد، چون پهلوی و دری و آذری و دیگر زبان‌های پارسی.»
Secuencia de leer este post »

Enlace al artículo original

خوشبختانه در رابطه با کاسپیان نامهای برخی از سربازان آنها(Bajo el aqueménida) En un texto arameo se ha encontrado en Egipto y los nombres de origen iraní. Así Caspio al pueblo iraní o nación o tiene Ayranydh (Aprobada la lengua y la cultura) Considerado.

http://www.iranica.com/articles/caspians-gk

پروفسور رادیگر اشمیت میگوید:

The Caspians have generally been regarded as a pre-Indo-European, eso es, a pre-Iranian, people and have even been identified by some scholars with the Kassites (p. ej.., Herzfeld, loc. cit.). Onomastic evidence bearing on this point has now been discovered in Aramaic papyri from Egypt, in which several Caspians (Aram. kspy) are mentioned as belonging to the garrison there; their names, for example, *Bagazušta (see Grelot, pp. 101ff.), are, at least in part, unequivocally Iranian. The Caspians must therefore be considered either an Iranian people or strongly under Iranian cultural influence. (Caspians in Encyclopedia Iranica-Rudiger Schmitt)
Secuencia de leer este post »

پیوند به نشانی اصلی مقاله زبان مادی

از زبان مادی حدود ده لغت بیشتر وجود ندارد. دکتر آساطریان در این رابطه مینویسد:

http://www.azargoshnasp.net/Pasokhbehanirani/prolegomena-to-study-kurds.pdf

G. Asatrian, Prolegomena to the Study of the Kurds, Iran and the Caucasus, Vol.13, pp.1-58, 2009:

The Central Iranian dialects, and primarily those of the Kashan area in the first place, as well as the Azari dialects(otherwise called Southern Tati) are probably the only Iranian dialects, which can pretend to be the direct offshoots of Median (on the Medians and their language, see D’yakonov 1956; idem 1993; Mayrhofer 1968; Schmitt 1967; also Asatrian 2009) (Pg 22)

یعنی تنها شاید زبانهای مرکزی کاشان و زبان تاتی آذربایجان را بتوانه ادامه مادی دانست. و ایشان لفظ “شاید” را بکار میبرند.

همانطور که گفته شد از زبان مادی تنها حدود ده لغت بجای مانده است. یکی از این لغتها spaka هست که در زبان خوانساری آن

محقق نامدار آلمانی به نام پروفسور مارتین وان برونسن میگوید:
Secuencia de leer este post »

Enlace al artículo original Pueblo baluchi

واژه‌ی بلوچ هم در واقع به همین معنی است.

It is important to note that the sources do not mention any leaders. It is likely that the Balōč at this period were a series of tribal communities not sharing any feelings of common ethnicity. In fact, the name Balōč (Balūč) appears to have been a name used by the settled (and especially the urban) population for a number of outlaw tribal groups over a very large area. The etymology is unclear, as is that of Kūč (also written as Kūfeč, Kōfč or—arabized—Qofṣ), a name generally taken to refer to a comparable neighboring tribal community in the early Islamic period. The common pairing of Kūč with Balūč in Ferdowsī (see, p. ej.., Dehḵodā, s.vv.) suggests a kind of rhyming combination or even duplication, such as is common in Persian and historically related languages (cf. tār o mār). The Balōč may have entered the historical record as the settled writers’ generic nomads. Because of the significance of their activities at this period they would gradually have become recognized as the nomads par excellence in this particular part of the Islamic world. It is possible, for example, that Balūč, along with Kūč, were terms applied to particular populations which were beyond the control of settled governments; that these populations came to accept the appellation and to see themselves in the cultural terms of the larger, more organized society that was established in the major agricultural territories; but they remained, then as now, a congeries of tribal communities of various origins. There is also ethnographic evidence to suggest that Balūč, irrespective of its etymology, may be applied to nomadic groups by the settled population as a generic appellation in other parts of eastern and southern Iran.
B. Spooner, Enciclopedia Iranica, “Baluch: Geography, History, Ethnography”
Secuencia de leer este post »

Enlace al artículo original مفهوم واژه‌ی کرد و قوم “Hizo”

Escritor con una amplia investigación sobre este tema(Y textos históricos y académicos prometedores) بر این باور است که نام کرد تنها و تنها در معنی اصلی آن یک معنی اجتماعی داشته است و برای ایرانی‌زبانان که یک نوع شیوه‌ی زندگی خاصی داشتند. هرچند چند منبع کهن حتی اقوام غیرایرانی(مانند عرب) را نیز “Hizo” دانسته‌اند.

خوانندگان می توانند به ادبیات کلاسیک فارسی نیز رجوع کرد. شاعران و نویسندگان پارسی گوی در قرن های اول اسلام واژهء کُرد را به معنای چوپان و شبان به کار برده اند.

رودکی گوید:

از بخت و کیان خود بگذشتم و پَردَختم / چون کُرد بماندستم تنها من و این باهو (باهو به معنای چوبدستی شبانان).

در اسرار التوحید نیز آمده است: کُرد بود و گوسفند دار. در گویش طبری امروز هنوز واژهء کُرد به همین معنا به کار می رود. عرب های سورستان (عراق و سوریه امروز) کُرد نامیده می شدند.

واژهٔ کرد در دوران تاریخی پس از حمله اعراب به ایران به معنای رمه گردانان و کوچ‌نشینان فلات ایران بزرگ به كار رفته است و هرگز معنی زبانی خاص یا قوم خاص یا فرهنگی خاص را نمی‌دهد. چنانکه امروز هم این واژه هنوز معنی زبانی خاص یا گروهی خاص را نمی‌دهد و در واقع زبان‌هایی وجود دارند که نامشان کردی است. برای نمونه زبانهای سورانی و کرمانجی نه یک گویش از هم بلکه دو زبان متفاوت در حد تفاوت انگلیسی و آلمانی شناخته می‌شوند.
Secuencia de leer este post »

Enlace al artículo original مفهوم واژه‌ی کرد و قوم “Hizo”

Escritor con una amplia investigación sobre este tema(Y textos históricos y académicos prometedores) بر این باور است که نام کرد تنها و تنها در معنی اصلی آن یک معنی اجتماعی داشته است و برای ایرانی‌زبانان که یک نوع شیوه‌ی زندگی خاصی داشتند. هرچند چند منبع کهن حتی اقوام غیرایرانی(مانند عرب) را نیز “Hizo” دانسته‌اند.

خوانندگان می توانند به ادبیات کلاسیک فارسی نیز رجوع کرد. شاعران و نویسندگان پارسی گوی در قرن های اول اسلام واژهء کُرد را به معنای چوپان و شبان به کار برده اند.

رودکی گوید:

از بخت و کیان خود بگذشتم و پَردَختم / چون کُرد بماندستم تنها من و این باهو (باهو به معنای چوبدستی شبانان).

در اسرار التوحید نیز آمده است: کُرد بود و گوسفند دار. در گویش طبری امروز هنوز واژهء کُرد به همین معنا به کار می رود. عرب های سورستان (عراق و سوریه امروز) کُرد نامیده می شدند.

واژهٔ کرد در دوران تاریخی پس از حمله اعراب به ایران به معنای رمه گردانان و کوچ‌نشینان فلات ایران بزرگ به كار رفته است و هرگز معنی زبانی خاص یا قوم خاص یا فرهنگی خاص را نمی‌دهد. چنانکه امروز هم این واژه هنوز معنی زبانی خاص یا گروهی خاص را نمی‌دهد و در واقع زبان‌هایی وجود دارند که نامشان کردی است. برای نمونه زبانهای سورانی و کرمانجی نه یک گویش از هم بلکه دو زبان متفاوت در حد تفاوت انگلیسی و آلمانی شناخته می‌شوند.
Secuencia de leer este post »

Dirección del artículo قوم “Fares” Iraní étnica

داريوش و خشايار ـ پادشاهان هخامنشي ـ در پاره‌اي از متون بازمانده‌ي خود، خويشتن را «يك آريايي از تبار آريايي» مینامد و در عین حال “El hijo de un Parsi Parsi”.

Así que podemos decir que durante los persas aqueménidas llama una rama de los pueblos arios allí. در رابطه با معنی واژه‌ی پارسی میخوانیم:

Ene Tavernier, "Iranica en el Período Achamenid (C.A. 550-330 Antes de Cristo); léxico de nombres antiguos y préstamos adecuados iraníes, atestiguado en los textos no iraníes. Volumen 158 de Orientalia Lovaniensia Analecta. Peeters Editorial, 2007. Pg 28:

{No debería ser sorprendente que varias propuestas relativas a la etimología de Parsa se han presentado. Con los ojos de Hoffman (1940: 142) el nombre está relacionado con india vieja Parsu-, el nombre de la tribu guerrera. Eilers (1954: 188: También Harmatta 1971c: 221-222) él usa asirio Parsua demostrar Parsa — evolucionado a partir de * Parsva-. Una vez más Eilers (1987:49) encuentra otra palabra viejo indio para explicar Parsa. Esta vez se trata de "Parsu" -, "Costilla, hoz ". Más recientemente Skalmowski (1995:311) señaló que Pars(en)una es el equivalente de la vieja Parsva india, "La región de las costillas, vecindad inmediata "}

Diakonoff, I.m.. (1985), “Medios de comunicación I: Los medos y sus vecinos”, en Gershevitch, Ilya, Cambridge Historia de Irán, 2, Cambridge University Press, Pg 62:

Según E.. Grantovsky, el significado del término es "lado", "Costilla" y como una etimología, "aquellas con fuertes costillas".

Y el eminente Iranologist George Morgenstriene ha demostrado que Parsa, Pahlu, Pashto, Partia y etc. son todos los cognados de la misma palabra.

Ver: Morgenstriene, George 1973: 'Pashto', 'Pathan' y el tratamiento de la R + sibilante en pashto,en: Indo-Dardica, Wiesbaden: Reichert, 168–174.
Secuencia de leer este post »

Dirección del artículo قوم “Fares” Iraní étnica

داريوش و خشايار ـ پادشاهان هخامنشي ـ در پاره‌اي از متون بازمانده‌ي خود، خويشتن را «يك آريايي از تبار آريايي» مینامد و در عین حال “El hijo de un Parsi Parsi”.

Así que podemos decir que durante los persas aqueménidas llama una rama de los pueblos arios allí. در رابطه با معنی واژه‌ی پارسی میخوانیم:

Ene Tavernier, "Iranica en el Período Achamenid (C.A. 550-330 Antes de Cristo); léxico de nombres antiguos y préstamos adecuados iraníes, atestiguado en los textos no iraníes. Volumen 158 de Orientalia Lovaniensia Analecta. Peeters Editorial, 2007. Pg 28:

{No debería ser sorprendente que varias propuestas relativas a la etimología de Parsa se han presentado. Con los ojos de Hoffman (1940: 142) el nombre está relacionado con india vieja Parsu-, el nombre de la tribu guerrera. Eilers (1954: 188: También Harmatta 1971c: 221-222) él usa asirio Parsua demostrar Parsa — evolucionado a partir de * Parsva-. Una vez más Eilers (1987:49) encuentra otra palabra viejo indio para explicar Parsa. Esta vez se trata de "Parsu" -, "Costilla, hoz ". Más recientemente Skalmowski (1995:311) señaló que Pars(en)una es el equivalente de la vieja Parsva india, "La región de las costillas, vecindad inmediata "}

Diakonoff, I.m.. (1985), “Medios de comunicación I: Los medos y sus vecinos”, en Gershevitch, Ilya, Cambridge Historia de Irán, 2, Cambridge University Press, Pg 62:

Según E.. Grantovsky, el significado del término es "lado", "Costilla" y como una etimología, "aquellas con fuertes costillas".

Y el eminente Iranologist George Morgenstriene ha demostrado que Parsa, Pahlu, Pashto, Partia y etc. son todos los cognados de la misma palabra.

Ver: Morgenstriene, George 1973: 'Pashto', 'Pathan' y el tratamiento de la R + sibilante en pashto,en: Indo-Dardica, Wiesbaden: Reichert, 168–174.
Secuencia de leer este post »

نشانی مقاله ی اصلی: قوم ایرانی

دانشمندان متعقد هستند که گروهی به نام زبانهای ایرانی(آریایی) Incluyendo Dari (دری یک گونه از پارسی است که پارسی در واقع معنی ایرانی‌تباران در دوران اسلامی میداده است و نه گروهی خاص چنانکه خواهیم دید) و لکی و لری و لاری و گیلکی و تالشی و سورانی و بختیاری و کرمانجی و زازایی و کلهری و بلوچی و هورامی و جافی و زبانهای مرکزی (خوانساری و گلپایگانی و انارکی و سیوندی غیره) همه جزو زبان‌های خانواده ایرانی هستند. دوره‌ی میانه این زبانها همان پارثی و پهلوی ساسانی و سکایی و سغدی و خوارزمی میباشد و از دوره‌ی باستان ما مادی و سکایی باستان و پارسی باستان و اوستا را داریم.

برای نمونه بنگرید به:

Rüdiger Schmitt (Hg.): Compendium Linguarum Iranicarum. Wiesbaden (Reichert 1989)

G. Windfuhr, The iranian Languages, Routledge, 2009

http://www.iranica.com/articles/iran-vi-iranian-languages-and-scripts

نقشه زیر تا حدی این موضوع را روشن میکند:

البته زبانهای دیگری ایرانی مانند لری/لکی/تالشی/گیلکی/طبری/دیلمی/هورامی/زازایی .. و غیره در این نقشه نیامده است(زیرا نقشه تنها نمونه‌هایی را اورده است و نه همه این گویشها/زبانها). از دیدگاه‌ تاریخی نیز همواره این گروه‌ها در یک سرزمین مشترک زندگی کرده‌اند و همه از یک ریشه تباری/نژادی/زبانی میباشند.
Secuencia de leer este post »

نشانی مقاله ی اصلی قوم آریایی

داریوش کیانی

(A)) واژه‌ي «آريا» به زبان اوستايي «ايريه / Airya»، به پارسي‌باستان «آريه / Ariya» و به زبان سنسكريت «آريه / Arya» مي‌باشد. اين نام‌ ــ واژه به معناي «نجيب و شريف و آزاده و دوست» است [فراي، ص 2 ؛ فروشي، ص 11 ؛ اسماعيل‌پور، ص 79].
قوم «آريايي» يا به تعبيري ديگر «هندوايراني» شاخه‌ي شرقي قوم بزرگي‌ست به نام «هندواروپايي» كه در هزاره‌ي سوم پ.م. از سرزمين‌هاي واقع در دشت‌هاي جنوب روسيه، نواحي شرقي و فرودست رود Dniepr ، شمال قفقاز و غرب اورال برخاستند و به تدريج بخش‌هاي گسترده‌اي از اروپا و آسيا را به دست آوردند [گيرشمن، ص 9 Y 4 ـ 52 ؛ دوشن‌گيمن (1375) ، ص 21 ؛ بهار (1377) ، ص 143 ؛ بهار (1376) ، ص6 ـ 385 ؛ بهار (1352) ، ص‌ هفده؛ فروشي، ص پنج؛ اسماعيل‌پور، ص 78].
Secuencia de leer este post »