پیوند به مقاله ی اصلی

چنانکه نشان داده شد، گویشوران زبانهای مادی و پارسی باستان و پارثی و غیره همواره خود را “آریایی”(ایرانی) Için Referans. Kuzeybatı İran şube geçerli dil ( Örnek dönemi Orta PARSY olduğunu ) Ve Southwest (Örnek dönemi Farsça Sasani orta olduğunu) میباشند و این دو زبان نیز بسیار به هم نزدیک بودند.

اگر به چند گروه دیگر نگاه کنیم شاید پرسش بالا حل شود. چینیان دارای گویشها و زبانهای متفاوت ولی از یک ریشه هستند. زبانهایی مانند کانتونیس- ماندرین-تایوانیس-هویی-وو- ژین-پینگ…همه زبانهای چینی هستند(Ve aynı köke sahip olmalarına rağmen, birbirlerine o kadar benzerler ki Çinli bir konuşmacı anlayamaz.) Ama hepsi Çinli. Çin'de Moğollar, Uygurlar ve Tacikler gibi Çin etnik grubunun parçası olmayan başka etnik gruplar da var. (ایرانیان) و غیره.

Ayrıca Arap ülkeleri ile ilgili olarak bu kadarı yeterlidir, Fas Arapçası Irak Arapçasından çok farklıdır ve anlaşılır değildir.. Fakat Arap dillerinin ortak bir kökü olduğu için bu kişiler Araplar olarak da bilinirler..

Ancak İranlılarla ilgili olarak Ebu Rihan Biruni ve Masoudi'nin bu ifadesine dönüyoruz.:

Ebu el-Hasan Mesudi el-Tenbiyyah ve el-Eşref'te yazıyor:«پارسیان قومی بودند که قلم‌روشان دیار جبال بود از ماهات و غیره و آذربایجان تا مجاور ارمنیه و اران و بیلقان تا دربند که باب و ابواب است و ری و طبرستان و مسقط و شابران و گرگان و ابرشهر که نیشابور است و هرات و مرو و دیگر ولایت‌های خراسان و سیستان و کرمان و فارس و اهواز با دیگر سرزمین عجمان که در وقت حاضر به این ولایت‌ها پیوسته‌است، همهٔ این ولایت‌ها یک مملکت بود، پادشاه‌اش یکی بود و زبان‌اش یکی بود، فقط در بعضی کلمات تفاوت داشتند، زیرا وقتی حروفی که زبان را بدان می‌نویسند یکی باشد، زبان یکی است وگر چه در چیزهای دیگر تفاوت داشته باشد، چون پهلوی و دری و آذری و دیگر زبان‌های پارسی.»
دنباله ی این نوشته را بخوانید »

پیوند به مقاله ی اصلی

خوشبختانه در رابطه با کاسپیان نامهای برخی از سربازان آنها(Ahamenişlerin gözetimi altında) Mısır'da Aramice bir metinde bulunur ve bu isimler İran kökenlidir.. Bu nedenle Hazarlar ya İranlı olmalı ya da İranlılaştırılmalıdır. (Kabul edilmiş İran dili ve kültürü anlamına gelir.) biliyordu.

http://www.iranica.com/articles/caspians-gk

پروفسور رادیگر اشمیت میگوید:

The Caspians have generally been regarded as a pre-Indo-European, that is, a pre-Iranian, people and have even been identified by some scholars with the Kassites (e.g., Herzfeld, loc. cit.). Onomastic evidence bearing on this point has now been discovered in Aramaic papyri from Egypt, in which several Caspians (Aram. kspy) are mentioned as belonging to the garrison there; their names, for example, *Bagazušta (see Grelot, PP. 101ff.), are, at least in part, unequivocally Iranian. The Caspians must therefore be considered either an Iranian people or strongly under Iranian cultural influence. (Caspians in Encyclopedia Iranica-Rudiger Schmitt)
دنباله ی این نوشته را بخوانید »

پیوند به نشانی اصلی مقاله زبان مادی

از زبان مادی حدود ده لغت بیشتر وجود ندارد. دکتر آساطریان در این رابطه مینویسد:

http://www.azargoshnasp.net/Pasokhbehanirani/prolegomena-to-study-kurds.pdf

G. Asatrian, Kürt Çalışmalarına Prolegomena, İran ve Kafkasya, Cilt 13, s.1-58, 2009:

The Central Iranian dialects, and primarily those of the Kashan area in the first place, as well as the Azari dialects(otherwise called Southern Tati) are probably the only Iranian dialects, which can pretend to be the direct offshoots of Median (on the Medians and their language, see D’yakonov 1956; idem 1993; Mayrhofer 1968; Schmitt 1967; also Asatrian 2009) (Pg 22)

یعنی تنها شاید زبانهای مرکزی کاشان و زبان تاتی آذربایجان را بتوانه ادامه مادی دانست. و ایشان لفظ “شاید” را بکار میبرند.

همانطور که گفته شد از زبان مادی تنها حدود ده لغت بجای مانده است. یکی از این لغتها spaka هست که در زبان خوانساری آن

محقق نامدار آلمانی به نام پروفسور مارتین وان برونسن میگوید:
دنباله ی این نوشته را بخوانید »

پیوند به مقاله ی اصلی Beluciler

واژه‌ی بلوچ هم در واقع به همین معنی است.

It is important to note that the sources do not mention any leaders. It is likely that the Balōč at this period were a series of tribal communities not sharing any feelings of common ethnicity. In fact, the name Balōč (Balūč) appears to have been a name used by the settled (and especially the urban) population for a number of outlaw tribal groups over a very large area. The etymology is unclear, as is that of Kūč (also written as Kūfeč, Kōfč or—arabized—Qofṣ), a name generally taken to refer to a comparable neighboring tribal community in the early Islamic period. The common pairing of Kūč with Balūč in Ferdowsī (see, e.g., Dehḵodā, s.vv.) suggests a kind of rhyming combination or even duplication, such as is common in Persian and historically related languages (cf. tār o mār). The Balōč may have entered the historical record as the settled writers’ generic nomads. Because of the significance of their activities at this period they would gradually have become recognized as the nomads par excellence in this particular part of the Islamic world. It is possible, for example, that Balūč, along with Kūč, were terms applied to particular populations which were beyond the control of settled governments; that these populations came to accept the appellation and to see themselves in the cultural terms of the larger, more organized society that was established in the major agricultural territories; but they remained, then as now, a congeries of tribal communities of various origins. There is also ethnographic evidence to suggest that Balūč, irrespective of its etymology, may be applied to nomadic groups by the settled population as a generic appellation in other parts of eastern and southern Iran.
B. Spooner, İran Ansiklopedisi, “Baluch: Geography, History, Ethnography”
دنباله ی این نوشته را بخوانید »

پیوند به مقاله ی اصلی مفهوم واژه‌ی کرد و قوم “کرد”

Bu konuda kapsamlı bir araştırma ile yazar(Tarihsel metinler ve gelecek vaat eden akademisyenler ve) بر این باور است که نام کرد تنها و تنها در معنی اصلی آن یک معنی اجتماعی داشته است و برای ایرانی‌زبانان که یک نوع شیوه‌ی زندگی خاصی داشتند. هرچند چند منبع کهن حتی اقوام غیرایرانی(مانند عرب) را نیز “کرد” دانسته‌اند.

خوانندگان می توانند به ادبیات کلاسیک فارسی نیز رجوع کرد. شاعران و نویسندگان پارسی گوی در قرن های اول اسلام واژهء کُرد را به معنای چوپان و شبان به کار برده اند.

رودکی گوید:

از بخت و کیان خود بگذشتم و پَردَختم / چون کُرد بماندستم تنها من و این باهو (باهو به معنای چوبدستی شبانان).

در اسرار التوحید نیز آمده است: کُرد بود و گوسفند دار. در گویش طبری امروز هنوز واژهء کُرد به همین معنا به کار می رود. عرب های سورستان (عراق و سوریه امروز) کُرد نامیده می شدند.

واژهٔ کرد در دوران تاریخی پس از حمله اعراب به ایران به معنای رمه گردانان و کوچ‌نشینان فلات ایران بزرگ به كار رفته است و هرگز معنی زبانی خاص یا قوم خاص یا فرهنگی خاص را نمی‌دهد. چنانکه امروز هم این واژه هنوز معنی زبانی خاص یا گروهی خاص را نمی‌دهد و در واقع زبان‌هایی وجود دارند که نامشان کردی است. برای نمونه زبانهای سورانی و کرمانجی نه یک گویش از هم بلکه دو زبان متفاوت در حد تفاوت انگلیسی و آلمانی شناخته می‌شوند.
دنباله ی این نوشته را بخوانید »

پیوند به مقاله ی اصلی مفهوم واژه‌ی کرد و قوم “کرد”

Bu konuda kapsamlı bir araştırma ile yazar(Tarihsel metinler ve gelecek vaat eden akademisyenler ve) بر این باور است که نام کرد تنها و تنها در معنی اصلی آن یک معنی اجتماعی داشته است و برای ایرانی‌زبانان که یک نوع شیوه‌ی زندگی خاصی داشتند. هرچند چند منبع کهن حتی اقوام غیرایرانی(مانند عرب) را نیز “کرد” دانسته‌اند.

خوانندگان می توانند به ادبیات کلاسیک فارسی نیز رجوع کرد. شاعران و نویسندگان پارسی گوی در قرن های اول اسلام واژهء کُرد را به معنای چوپان و شبان به کار برده اند.

رودکی گوید:

از بخت و کیان خود بگذشتم و پَردَختم / چون کُرد بماندستم تنها من و این باهو (باهو به معنای چوبدستی شبانان).

در اسرار التوحید نیز آمده است: کُرد بود و گوسفند دار. در گویش طبری امروز هنوز واژهء کُرد به همین معنا به کار می رود. عرب های سورستان (عراق و سوریه امروز) کُرد نامیده می شدند.

واژهٔ کرد در دوران تاریخی پس از حمله اعراب به ایران به معنای رمه گردانان و کوچ‌نشینان فلات ایران بزرگ به كار رفته است و هرگز معنی زبانی خاص یا قوم خاص یا فرهنگی خاص را نمی‌دهد. چنانکه امروز هم این واژه هنوز معنی زبانی خاص یا گروهی خاص را نمی‌دهد و در واقع زبان‌هایی وجود دارند که نامشان کردی است. برای نمونه زبانهای سورانی و کرمانجی نه یک گویش از هم بلکه دو زبان متفاوت در حد تفاوت انگلیسی و آلمانی شناخته می‌شوند.
دنباله ی این نوشته را بخوانید »

نشانی مقاله قوم “فارس” Ya da İran halkı

Darius ve Xerxes - Ahameniş kralları - hayatta kalan bazı metinlerinde kendilerini "Aryan kökenli bir Aryan" olarak adlandırırlar ve aynı zamanda “Bir Parsi Parsi oğlu”.

Bu yüzden Akamanış Persler döneminde Aryan halklarının bir dalı var denilen söyleyebiliriz. Biz Farsça kelime anlamı ile birlikte okunması:

Jan Tavernier, “Iranica in the Achamenid Period (c.a. 550-330 B.C.); lexicon of old Iranian proper names and loanwords, attested in non-Iranian texts. Volume 158 of Orientalia Lovaniensia Analecta. Peeters Publisher, 2007. Pg 28:

{It should not be amazing that several proposals concerning the etymology of Parsa have been put forward. In Hoffman’s eye (1940: 142) the name is related to Old Indian Parsu-, the name of warrior tribe. Eilers (1954: 188: also Harmatta 1971c: 221-222) he uses Assyrian Parsua to prove Parsa — evolved from *Parsva-. Again Eilers (1987:49) finds another Old Indian word to explain Parsa. This time it is “Parsu”-, “rib, sickle”. More recently Skalmowski (1995:311) pointed out that Pars(u)a is the equivalent of Old Indian parsva, “the region of the ribs, immediate neighborhood”}

Diakonoff, I.M. (1985), “Media I: The Medes and their Neighbours”, in Gershevitch, Ilya, Cambridge History of Iran, 2, Cambridge University Press, Pg 62:

E'ye göre. Grantovsky, the meaning of the term is “side”, “rib” and as an etymology, “those with strong ribs”.

And the eminent Iranologist George Morgenstriene has shown that Parsa, Pahlu, Pashtu, Parthia and etc. are all cognates of the same word.

See: Morgenstriene, George 1973: ‘Pashto’, ‘Pathan’ and the treatment of R + sibilant in Pashto,in: Indo-Dardica, Wiesbaden: Reichert, 168–174.
دنباله ی این نوشته را بخوانید »

نشانی مقاله قوم “فارس” Ya da İran halkı

Darius ve Xerxes - Ahameniş kralları - hayatta kalan bazı metinlerinde kendilerini "Aryan kökenli bir Aryan" olarak adlandırırlar ve aynı zamanda “Bir Parsi Parsi oğlu”.

Bu yüzden Akamanış Persler döneminde Aryan halklarının bir dalı var denilen söyleyebiliriz. Biz Farsça kelime anlamı ile birlikte okunması:

Jan Tavernier, “Iranica in the Achamenid Period (c.a. 550-330 B.C.); lexicon of old Iranian proper names and loanwords, attested in non-Iranian texts. Volume 158 of Orientalia Lovaniensia Analecta. Peeters Publisher, 2007. Pg 28:

{It should not be amazing that several proposals concerning the etymology of Parsa have been put forward. In Hoffman’s eye (1940: 142) the name is related to Old Indian Parsu-, the name of warrior tribe. Eilers (1954: 188: also Harmatta 1971c: 221-222) he uses Assyrian Parsua to prove Parsa — evolved from *Parsva-. Again Eilers (1987:49) finds another Old Indian word to explain Parsa. This time it is “Parsu”-, “rib, sickle”. More recently Skalmowski (1995:311) pointed out that Pars(u)a is the equivalent of Old Indian parsva, “the region of the ribs, immediate neighborhood”}

Diakonoff, I.M. (1985), “Media I: The Medes and their Neighbours”, in Gershevitch, Ilya, Cambridge History of Iran, 2, Cambridge University Press, Pg 62:

E'ye göre. Grantovsky, the meaning of the term is “side”, “rib” and as an etymology, “those with strong ribs”.

And the eminent Iranologist George Morgenstriene has shown that Parsa, Pahlu, Pashtu, Parthia and etc. are all cognates of the same word.

See: Morgenstriene, George 1973: ‘Pashto’, ‘Pathan’ and the treatment of R + sibilant in Pashto,in: Indo-Dardica, Wiesbaden: Reichert, 168–174.
دنباله ی این نوشته را بخوانید »

نشانی مقاله ی اصلی: قوم ایرانی

Bilim adamları, İran dilleri adı verilen bir grubun(آریایی) Dari Dahil (Bir kapı göreceğimiz gibi Farsça İran Farsça bir tür aslında belirli bir grup yerine İslam dönemi savurganlık demek olduğunu) ve Laki, Lari, Lari, Gilki, Talshi, Sorani, Bakhtiari, Kürtçe, Zazai, Kalhari, Beluchi, Hurami, Jafi ve merkezi diller (Khansari, Golpaigani, Anarşi, Siondi vb.) Hepsi İran ailesinin dilleri arasındadır. Bu dillerin orta dönemi Part dili, Pehlevi dili, Sasani dili, İskit dili, Soğd dili ve Harezm dili olup, antik dönemden itibaren Madi dili, eski İskit dili, eski Farsça ve Avesta dilleri bulunmaktadır..

برای نمونه بنگرید به:

Rüdiger Schmitt (Hg.): İran Dilleri Özeti. Wiesbaden (Reichert 1989)

G. Rüzgarführ, İran Dilleri, Routledge, 2009

http://www.iranica.com/articles/iran-vi-iranian-languages-and-scripts

Aşağıdaki harita bunu bir ölçüde açıklıyor:

Elbette Lori/Leki/Talshi/Gilki/Tabari/Dilmi/Horami/Zazai gibi diğer İran dilleri de .. vb. bu haritaya dahil değildir(Çünkü harita bu lehçelerin/dillerin hepsini değil yalnızca örnekleri gösteriyor). Tarihsel açıdan bakıldığında bu gruplar her zaman ortak topraklarda yaşamışlardır ve hepsi aynı soy/ırk/dil kökenindendir..
دنباله ی این نوشته را بخوانید »

نشانی مقاله ی اصلی Aryan halkı

Dariush Kiani

الف) واژه‌ي «آريا» به زبان اوستايي «ايريه / Airya»، به پارسي‌باستان «آريه / Ariya» و به زبان سنسكريت «آريه / Arya» مي‌باشد. اين نام‌ ــ واژه به معناي «نجيب و شريف و آزاده و دوست» است [فراي، ص 2 ؛ فروشي، ص 11 ؛ اسماعيل‌پور، ص 79].
"Aryan" kavmi ya da diğer bir deyişle "Hint-Viraniler", M.Ö. 3. binyılda "Hint-Avrupalılar" olarak adlandırılan büyük bir kavmin doğu koludur.. از سرزمين‌هاي واقع در دشت‌هاي جنوب روسيه، نواحي شرقي و فرودست رود Dniepr ، شمال قفقاز و غرب اورال برخاستند و به تدريج بخش‌هاي گسترده‌اي از اروپا و آسيا را به دست آوردند [گيرشمن، ص 9 و 4 ـ 52 ؛ دوشن‌گيمن (1375) , P 21 ; Bahar (1377) , P 143 ; Bahar (1376) s.6 385 ; Bahar (1352) , s.Hafdah; Farushi, P. Ping; İsmailipur, s 78].
دنباله ی این نوشته را بخوانید »