تعامل زبان و ادب پارسی با زبان و ادب ترکی

نویسنده :دکتر اصغر دلبری پور

نشانی فایل متنی

نویسنده :انا ونزن

در این مقاله موقعیت حکیمان در تاریخ طب اسلامی و تاثیر زبان و فرهنگ فارسی در جنوب هندوستان مورد بررسی قرار می گیرد.

پیوند به نوشته به صورت فایل تصویری

بررسي ساختار فعل هاي جعلي در فارسي ميانه

Yadullah Mansouri

نشانی فایل متنی

نخستين همايش » ٬ در « ساختار فعل هاي جعلي در فارسي ميانه و فارسي دري » *اصل اين مقاله ٬ با عنوان بررسی ساختار فعل های جعلی در فارسی میانه و دری به صورت سخن راني ارائه شد. ( تهران ٢٧ خرداد ١٣٨١ )

بررسي ساختار فعل هاي جعلي در فارسي ميانه

Yadullah Mansouri

نشانی فایل متنی

نخستين همايش » ٬ در « ساختار فعل هاي جعلي در فارسي ميانه و فارسي دري » *اصل اين مقاله ٬ با عنوان بررسی ساختار فعل های جعلی در فارسی میانه و دری به صورت سخن راني ارائه شد. ( تهران ٢٧ خرداد ١٣٨١ )

نشانی مقاله

نویسنده : Docteur Mohammad Heydari Malayeri

Réservez dès aujourd'hui, la chute 1352 Solaire / 1973 AD – Page 45 Jusqu'à 48

Ouest exprimer des concepts scientifiques et techniques dans la langue a toujours été confronté à de nombreux problèmes. Le présent article est une discussion sur un aspect des difficultés. Au début du XIXe siècle, les Perses avaient plus de contacts avec la civilisation et de la culture européenne. Certains Iraniens aller en Europe pour en apprendre davantage sur la science et la technologie, et a également invité à enseigner en Europe, en raison d'une plus grande familiarité avec la science et de la technologie de l'Iran moderne a été. En particulier, la Constitution, la tendance est à la création et la traduction de livres scientifiques et techniques est apparu, et les domaines de programme de la science moderne est entré Iran.

Les nouveaux concepts scientifiques qui étaient sans précédent en persan, perse, et bien sûr ils doivent accueillir. اشکال، تنها در نداشتن اصطلاحهای نو نبود، زیرا در انتقالهای فرهنگی، همیشه هر زبان مفهومهایی را که ندارد به هر ترتیب از چند راه فراهم می‌آورد – مثلا از وام گرفتن اصطلاحهای بیگانه، و نیز ساختن واژه‌های نو در برابر آن مفهومها. اشکال اساسی یکی این بود که زبان دری چندان تجربه‌ای برای درآوردن واژه‌های بیگانه به قاعده‌های دستوری خود نداشته است. دیگر آنکه نثر علمی فارسی در زمان تماس با فرهنگ اروپایی توانایی چندانی نداشت، و به گفتهء ملک الشعراء بهار نه عربی بود و نه پارسی، و پر بود از روابط بی‌رویه و جمله‌های بی‌سروپای. [۱]

زبان فارسی با شیوهء منظم و منسجم اصطلاح‌شناسی یا ترمینولوژی علمی اروپا روبرو بود که پس از رنسانس و انقلاب صنعتی رفته رفته روش‌دارتر و تواناتر شده بود. مؤلفان و مترجمان آن دوره، تعدادی از اصطلاحهای اروپایی، بویژه فرانسوی، را در گفته‌ها و نوشته‌های خود وارد ساختند و نیز از زبان عربی کمک گرفتند – اما در این کارها ضابطه‌ای وجود نداشت؛ بعلاوه عربی نیز با همین اشکالات، منتها از جنبه‌های دیگری روبرو بود. به عنوان نمونه می‌توان از اصطلاحهای زیر که در آن ایام به کار می‌رفته نام برد:
ضغظه، تر؟یب، جرثقیل، بارومطر، تحمیص، قوای معاونه، قوهء اتصالیه، مطلوئید، موازنة المیاه، آلت سباحه، میزان الثقل، ایزومرفیسم، اراضی مرسوبه.

بعدها بر اثر فزونی گرفتن اصطلاحهای غربی و «بی‌تحرکی» واژه‌های عربی در بافت دستوری زبان فارسی، و نیز علاقه به فارسی‌نویس، گرایشی به واژه‌های فارسی پیدا آمد.

دنباله ی این نوشته را بخوانید »

نشانی مقاله

همانطور که در نوشته‌ی دروغین امیدزنجان آمده بود، پان‌ترکیستها میکوشند که زبان پارسی را گویشی از زبان تازی به دیگران بشناسانند.

اما هیچ منبع و دانشنامه‌ای سخن‌های گزاف پان‌ترکیستها را جدی نمیگیرد. برای نمونه دانشنامه جهانی بریتنیکا (Années 2006) مینویسد:

The Indo-Iranian group consists of Indic languages and Iranian languages. Persian (or Farsi) is an Iranian language. So are Pashto (or Pushtu), spoken in Afghanistan and Pakistan; and Kurdish, spoken in Kurdistan. Baloutche, spoken mostly in Pakistan and Iran, also is an Iranian language. Sanskrit is an Indic language. It is the oldest living Indo-European language, and is now used chiefly as the sacred language of Hinduism. Hindi, the leading language of northern India, and Urdu, the national language of Pakistan, are also Indic languages.

(Traduction: گروه زبان های هندوایرانی شامل زبان های هندی و ایرانی است. Farsi ou persan est une langue iranienne, comme le pachto, une langue parlée au Pakistan et en Afghanistan sont Vshd et kurde, une langue qui est parlée en kurde, baloutche, la langue la plus parlée au Pakistan et en Iran sont . Le sanscrit est une langue hindi et les plus anciennes langues indo-européennes, et est maintenant la religion hindoue est utilisé la plupart du temps comme une langue sacrée. Hindi, la langue principale du nord de l'Inde, et en ourdou, la langue nationale du Pakistan, ont aussi hindi.)

Donc, autre que combat honorable, pour avoir insulté la langue persane inévitablement de falsification et l'exploitation des publications obscènes espoir Zanjan maintenant tout le monde sait que, en termes de grammaire, vocabulaire de base, et l'étymologie, la langue est une langue indo-européenne … همخانواده است.

ولی گروه‌ پان‌ترکیست ناچار به لاف‌ها و لاغ‌های خود پافشاری میکنند و برای نمونه یکی از پشتیبانان پان‌ترکیسم به نام ماشالله رزمی از خود می‌بافد:

بدون کم ارزش شمردن زبان فارسی و با احترام به کسانی که این زبان را دوست دارند باید پذیرفت که زبان فارسی لهجه‌ای از زبان عربی است و این وابستگی از شیرینی آن نمی‌کاهد و اگر قاتل زبان‌های دیگر نباشد برای همه محترم است.

Pour écarter les fausses allégations mentionnées ci-dessus, la première tâche doit être dit que M. Mashallah ils ne peuvent même pas identifier le nom d'un vrai spécialiste de la langue persane entre langues indo-européennes n'a pas. تنها سند وی همان خبر جعلی امید زنجان بود که به یونسکو چسبانده اند. اما برای رد نظر جناب رزمی ما به سه سند از زبان ترکی نگاه کنیم.

دنباله ی این نوشته را بخوانید »

نشانی مقاله

L'un des panturquistes affirme que le mot “پارس” Les aboiements des chiens prises!

Ce est ce que nous disons qu'il aime ce mot beestings de Dghvz (Des moyens de porcs turcs) Du. Selon eux, ce type d’insultes blesse le peuple iranien, alors qu’il ne fait que montrer l’ignorance des panturquistes en matière d’histoire et de linguistique..

Jan Tavernier, "L'Iranica à l'époque achaménide (Californie. 550-330 AVANT JC.); lexique des anciens noms propres et emprunts iraniens, attesté dans des textes non iraniens. Volume 158 de Analecta de la Louvainie orientale. Éditeur Peeters, 2007. Pg 28:

{Il ne faut pas s'étonner que plusieurs propositions concernant l'étymologie de Parsa aient été avancées.. Aux yeux d’Hoffman (1940: 142) le nom est lié au vieil indien Parsu-, le nom de la tribu guerrière. Eilers (1954: 188: aussi Harmatta 1971c: 221-222) il utilise l'Assyrien Parsua pour prouver Parsa — évolué à partir de *Parsva-. Encore une fois Eilers (1987:49) trouve un autre vieux mot indien pour expliquer Parsa. Cette fois c'est "Parsu"-, "côte, faucille". Plus récemment Skalmowski (1995:311) a souligné que Pars(en)a est l'équivalent du vieux parsva indien, "la région des côtes, voisinage immédiat »}

Diakonoff, JE SUIS. (1985), “Médias I: Les Mèdes et leurs voisins”, à Gerchevitch, Il y a, Cambridge Histoire de l'Iran, 2, Cambridge University Press, page 62:

D'après E.. Grantovski, le sens du terme est « côté », « côte » et comme étymologie, "ceux qui ont des côtes fortes".

And the eminent Iranologist George Morgenstriene has shown that Parsa, Pahlu, Pachto, Parthia and etc. are all cognates of the same word.

See: Morgenstriene, George 1973: ‘Pashto’, ‘Pathan’ and the treatment of R + sibilant in Pashto,dans: Indo-Dardica, Wiesbaden: Reichert, 168–174.

در کل دانشمندان واژگان پارس، پارث، پهلو، پشتو و پارسا را از یک ریشه میدانند. Le mot persan signifie donc côté ou côte, et Diakonov et Henning persan “Ceux qui ont un côté fort ou une côte forte” میدانند.

Certains scientifiques l'ont également appelé du nom de poignard persan, qui ressemble à une côte, mais l'opinion des scientifiques modernes est que Pars, Parth, Pahlu, Pahlavi, Parsa proviennent de la même racine..

دنباله ی این نوشته را بخوانید »

نشانی مقاله

L'un des panturquistes affirme que le mot “پارس” Les aboiements des chiens prises!

Ce est ce que nous disons qu'il aime ce mot beestings de Dghvz (Des moyens de porcs turcs) Du. Selon eux, ce type d’insultes blesse le peuple iranien, alors qu’il ne fait que montrer l’ignorance des panturquistes en matière d’histoire et de linguistique..

Jan Tavernier, "L'Iranica à l'époque achaménide (Californie. 550-330 AVANT JC.); lexique des anciens noms propres et emprunts iraniens, attesté dans des textes non iraniens. Volume 158 de Analecta de la Louvainie orientale. Éditeur Peeters, 2007. Pg 28:

{Il ne faut pas s'étonner que plusieurs propositions concernant l'étymologie de Parsa aient été avancées.. Aux yeux d’Hoffman (1940: 142) le nom est lié au vieil indien Parsu-, le nom de la tribu guerrière. Eilers (1954: 188: aussi Harmatta 1971c: 221-222) il utilise l'Assyrien Parsua pour prouver Parsa — évolué à partir de *Parsva-. Encore une fois Eilers (1987:49) trouve un autre vieux mot indien pour expliquer Parsa. Cette fois c'est "Parsu"-, "côte, faucille". Plus récemment Skalmowski (1995:311) a souligné que Pars(en)a est l'équivalent du vieux parsva indien, "la région des côtes, voisinage immédiat »}

Diakonoff, JE SUIS. (1985), “Médias I: Les Mèdes et leurs voisins”, à Gerchevitch, Il y a, Cambridge Histoire de l'Iran, 2, Cambridge University Press, page 62:

D'après E.. Grantovski, le sens du terme est « côté », « côte » et comme étymologie, "ceux qui ont des côtes fortes".

And the eminent Iranologist George Morgenstriene has shown that Parsa, Pahlu, Pachto, Parthia and etc. are all cognates of the same word.

See: Morgenstriene, George 1973: ‘Pashto’, ‘Pathan’ and the treatment of R + sibilant in Pashto,dans: Indo-Dardica, Wiesbaden: Reichert, 168–174.

در کل دانشمندان واژگان پارس، پارث، پهلو، پشتو و پارسا را از یک ریشه میدانند. Le mot persan signifie donc côté ou côte, et Diakonov et Henning persan “Ceux qui ont un côté fort ou une côte forte” میدانند.

Certains scientifiques l'ont également appelé du nom de poignard persan, qui ressemble à une côte, mais l'opinion des scientifiques modernes est que Pars, Parth, Pahlu, Pahlavi, Parsa proviennent de la même racine..

دنباله ی این نوشته را بخوانید »

نشانی مقاله

یکی از پان​ترکیستها با تمسخر و پوزخند ادعا میکند که زبان فارسی واژه‌ای برای “Plat” “Cuillère” et n'a pas de nécessités quotidiennes. En outre, un autre pan-turciste affirme que le persan n'a pas de mot pour la civilisation. Un autre pan-turc dit:

Le livre des Turcs et de l'Iran (deuxième édition) Centre de recherche de l'Association des académiciens azerbaïdjanais (Août) site Internet: www.azbiltop.com/abtam
چند هزار لغت با ریشه ترکی در زبان فارسی موجود است که از لغات بیش از600 لغت جزء کلمات مصطلح و روزمره است . مانند آقا خانم
،سراغ ، بشقاب ،قابلمه ،دولمه ،سنجاق ، اتاق ، من ، تخم ، دوقلو ،باتلاق ، اجاق ،آچار ،اردک ،آرزو ،سنجاق ،دگمه ،تشک ،سرمه ،فشنگ ،توپ ، تپانچه ،قاچاق ، گمرک ، اتو ، آذوقه ، اردو ، سو غات ، اوستا ، الک ، النگو ، آماج ، ایل ، بیزار ، تپه ، چکش ، چماق ، چوپان ،چنگال ، چپا ول ،چادر ،باجه ،بشگه ،بقچه ،چروک ،…….( یک هزار واژه اصیل ترکی در فارسی ،محمد صادق نائبی www.tribun.com/1000/1070.htm)
بیان حقیقت مزایای زبان ترکی نسبت به فارسی براساس دلایل بر برتری ملت ترک بر فارس نمی شود و چنین منظوری نیز در نوشته مد نظر نیست ، بلکه هدف افشای حقایقی است که 80 سال مغرضانه جهت تحقیر ونابودی ملت ما کتمان و تحریف شده است !»

البته در رابطه با بشقاق و قاشق این پان‌ترکیستها به فارسی تهران بیشتر مینگرند(و هیچ آگاهی از گویشه‌های دیگر فارسی و زبانهای ایرانی بکلی ندارند) ولی اینطور نیست که زبان فارسی معادلهای کهنتر آن را نداشته باشد. بسیاری از واژگان فارسی را نیز (مانند بیزار و اوستا و چنگار و چادر و قشنگ و آرزو و تخم و من (شباهت این با زبان ترکی من ربطی ندارد و خود این واژه برمیرگدد به پارسی باستان رجوع کنید به لغتنامه دهخدا)..) به طور اشتباه ترکی پنداشتند.

بلکه فارسی تهران برخی از لغات ترکی را دارد که در سایر گویشهای فارسی و زبان‌های ایرانی دیگر نیست. اما زمانیکه ما میگوییم “Perse”(به طور گسترده‌ترین معنی این لغت) منظور تنها فارسی تهران نیست. فارسی به طور معنی واقعی وگسترده‌ی خود، فراگیرنده‌ی لهجه‌ها فارسی(از سمرقند و دوشنبه تا درفول و جاهای دیگر خوزخستان) و حتی گویش‌های ایرانی دیگر نیز هست.

برای نمونه:

بشقاب=تابک٬ لب‌تخت٬ عثمانی هم واژه تابک فارسی را بکار میبرند

در فرهنگ حسابی:

Plat: دوری-تابکتابک (در ترکیه جالب است بدانید که واژه‌ی تابک که از تابه‌ی پارسی است را بکار می‌برند)

بشقاب ماهواره: بازتاب‌گر

بشقاب پهن: تبرک، گرباک

بشقاب کشیده: دیس بشقاب بزرگ: زکنج

بشقاب سفالی: سُکره

بشقاب سفالی بزرگ: زُکَند

بشقاب چوبی: چپین

بشقاب ژرف: گردنا (gerdana)

بشقاب گندم‌کوبی: گندم‌با، فروشک

قاشق را در کرمانشاه چمچه میگویند و در اغلب زبان کردی کفجه.

در پارسی میانه نیز کپچک میگویند که در فارسی امروزی کفچه شده‌است.
در لغتنامه دهخدا نیز کپچپک پهلوی آمده است که فارسی کنونی آن کفچه است که همان کردی کفجه است.

http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-d29106a91f3a43c196e1545d50b7d285-fa.html

کفچه . [ ک َ چ َ / چ ِ ] (اِ) چمچه . (برهان ) (فرهنگ جهانگیری ). کفگیر. کمچه . چمچه . (انجمن آرا). چمچه ٔ کلان . (غیاث ). ملعقه . (دهار). کفچ . کپچ . کپچه . کبچه . پهلوی کپچک ۞ ، طبری کچه ۞ (Cuillère ). گیلکی نیز کچه ۞ (قاشق بزرگ ).(از حاشیه ٔ برهان چ معین ).

دنباله ی این نوشته را بخوانید »

پیوند به مقاله

در اینجا از بخش یکی از مقاله​های دیگر استفاده میکنیم:

Mais M. Qaboos article sur le discours de la langue et la littérature persanes Shrzdh philosophique, et non pas la connaissance scientifique, et à cet égard, a excellé en arabe. Mais encore une fois, nous devrions demander aux Pan-Turcs combien d’ouvrages philosophiques, scientifiques et scientifiques existent en langue turque avant les siècles modernes ? Contrairement à la langue persane, personne dans le pays ottoman ne pouvait lire les textes de sa propre culture il y a cent ans..

در عین حال شکی نیست که زبان عربی بخاطر حکومتهای عباسیان و امویان در جهان اسلام، زبان علم و فلسفه و ریاضی گشت. ولی آثار فلسفه و علمی و پزشکی به زبان فارسی نیز کم نیستند. Il est intéressant de savoir que le livre découvert de Safina Tabrizi contient de nombreux traités sur diverses sciences en langue persane.. Concernant la médecine, on peut citer des ouvrages tels que l'Encyclopédie Ala'i et le Traité de Vasculologie et le Dépôt de Khorezmshahi.. Le livre de collection de Khwarazmshahi est très volumineux et son impression publique en Iran a donc toujours été confrontée à des problèmes.. Parallèlement, douze volumes de ce livre se trouvent dans les grandes universités du monde.. Ce livre a été écrit par Ismail al-Jarjani l'année 531 QG. est écrit.

Il est intéressant de savoir que la langue utilisée dans la partie musulmane de l'Inde était la langue persane.:

http://www.azargoshnasp.net/languages/Persian/farsihendi/slides/farsitebhend1m.htm

À propos des yeux et de la médecine oculaire, le livre de Mansoor Gorgani (1080 AD) On peut l'appeler "Noor Al-Ain"..

Si l'on reprend la logique de M. Qaboosi, n'est-ce pas la perte et l'échec de la langue turque face à la langue persane que les rois ont abandonné leur langue et ont répandu la langue persane en Inde et ont même fait de cette langue non seulement la langue culturelle langue de l'Inde ?. تا جاییکه برهمنان هندو وردهای حافظ و مولوی را بخوانند! بلکه آن را به مرحله زبان طب هندوستان مسلمان نشین رساندند؟ البته این چنین استدلالی برای تحقیر و ستایش یک زبان درست نیست. N'importe quelle langue peut être une langue scientifique et de connaissance et elle n'a besoin que d'intellectuels et de civilisations pour faire bon usage de cette langue.. خود زبان عربی امروز از زبانهای اروپایی بسیار عقب‌تر و انگلیسی بیش از هر دو زبان فارسی و عربی واژه دارد. شمار واژگان ارتباط مستقیمی با پویایی یک تمدن دارد. Cela montre que la richesse d'une langue dépend de l'utilisation de cette langue et que ce sont les penseurs qui enrichissent la langue et que cela n'a rien à voir avec la nature de la langue elle-même.. تمدن ایرانی که بر اساس کشاورزی و شهرنشینی بود، با آمدن دین اسلام، زمینه مناسبی را برای پرورش دادن اندیشمندان بزرگ بوجود آورد. دوران علم‌پرور سامانیان و دیلمیان گواه این سخن است. Les paroles célèbres d'Ibn Khaldun en sont la preuve, car Ibn Khaldun est à la fois d'origine arabe et l'une des étoiles brillantes de la civilisation islamique, et il n'a pas besoin d'exagérer..

«از شگفتی های که واقعیت دارد این است که بیشتر دانشوران ملت اسلام، خواه در علم شرعی و چه در دانش های عقلی بجز در مواردی نادر غیر عرب اند و اگر کسانی از آنان م یافت شوند ه از حیث نژاد عرب اند از لحاظ زبان و مهد تربیت و مشایخ استادان عجمی هستند…چنانکه صاحب صناعت نحو، سیبوبیه، و پس از او فارسی و دنبال آنان زجاج بود و همه ی آنها از لحاظ نژاد ایرانی به شمار میرفتند…آنان زبان را در مهد تربیت آمیزش با عرب آموختند و آن را به صورت قوانین و فنی در آوردند که آیندگان از آن بهره مند شوند..و همه ی عالمان اصول فقه چنانکه می دانی و هم کلیه علمای علم کلام همچنین بیشتر مفسران ایرانی بودند و بجز ایرانیان کسی به حفظ تدوین علم قیام نکرد و از این رو مصداق گفتار پیامبر (PS) پدید آمد که فرمود: «اگر دانش به گردن آسمان در آویزد قومی از مردم فارس بدان نایل می آیند و آن را به دست می آورند». اما علوم عقلی نیز در اسلام پدید نیامد مگر پس از عصری که دانشمندان و مولفان آنها متمیز دند و کلیه این دانشها به منزله ی صناعتی مستقر گردید و بالنتیجه به ایرانیان اختصاص یافت و تازیان آنها را فرو گذاشتند و از ممارست در آنها منصرف شدند.. مانند همه ی صنایع.. در این دانشها همچنان در شهر متدوال بود تا روزگاری که تمدن و عمران در ایران و بلاد آن کشور مانند عراق و خراسان و ماوراء النهر مستقر بود..»

دنباله ی این نوشته را بخوانید »